Hetty Site

Over spinnen, een markt en rode poon

Het is gewoon de tijd waarnaar we uitgekeken hebben. Lekker zomerweer, niet te heet en niet te koud zodat je buiten kunt spinnen en aanprutsen met bloemen. Ria met haar rode bus is er om te spinnen. Terwijl ze haar spinnewiel en aanverwante artikelen meesleept vanuit de rode bus naar ons terras zegt ze: ‘Jan zei dat ie stuk is’. We bekijken haar en mijn spinnewiel en ontdekken dat de vlucht er niet bij is en dan begin je niks. Ze moet thuis nog maar eens zoeken. We redden ons wel met mijn oude vertrouwde Louet die vanuit Hengelo alle verhuizingen overleefd heeft. Die doet het nog steeds. De hele familie liep in de 70er jaren in zelf gesponnen en gebreide vesten van mijn hand. Wist ik veel dat de jongens er niet zo blij mee waren. Donkerbruine vesten met witte schaapjes, een geweven hes waar Wouter later nog in gelopen heeft. Ze wilden eigenlijk niet anders dan anderen gekleed zijn. Nou ja…. een trauma heeft het ze niet opgeleverd. ‘Ik wist het echt niet’, zei ik Mark. ‘Ach je luisterde gewoon niet naar ons’, wist hij heel zeker. Ach…. arme jongens toch, hadden bij ons blijkbaar niks in te brengen.
Terwijl Ria op de Louet de oude gesponnen wol gaat twijnen ga ik een paar bloemstukjes maken voor haar markt in zorgcentrum De Bleerinck voor hun project voor de straatkinderen van India. Mark had laatst de Finse Kota schoongemaakt en alle sloffen verzameld die we toch niet aandeden, want waar laat je je schoenen als je de sloffen aandoet. Je kunt beter even goed je voeten vegen. Negen paar sloffen gaan mee voor de markt, Mark neemt een paar mee en zelf houden we toch maar twee paar in onze eigen maat.
Wim staat intussen rode poon klaar te maken in de keuken. Mmmm. Een ritje op vrijdag naar de Emmer markt levert altijd iets lekkers op. Altijd een praatje met de kaasboer uit Almelo over de voetbal, even een portie kibbelingen en ja hoor… er was weer rode poon. Daar kan hij mee thuis komen.