‘Hoe kom je nou bij varkens?’ We zitten bij Dineke aan de koffie in Coevorden en Wim verbaast zich over het aantal varkens in huize Schipper. Tja… ik weet al niet anders dan dat Dineke varkentjes spaart. Ze zijn niet meer te tellen, de meeste piepklein van lelijke tot prachtige exemplaren, maar allemaal met een verhaal. In 2004 schilderde ik dit varkentje voor haar en hij hangt nog steeds trouw op dezelfde plek boven de bank. ‘Ik zou het niet weten’, zegt Dineke, ’ik heb geen idee’.
Ik wist oorspronkelijk ook niet waarom ik iets met schapen heb, maar toen tante Hermien me ooit een foto stuurde van de Haar waarop mama met Gerke en mij samen met een lammetje knuffelden, herinnerde ik me dat opa Bijenhof op De Haar ook schapen hield en zelfs de ram, met zo’n driehoek van stokken om z’n nek tegen uitbreken.
We zijn samen met Dineke naar inbreng- en kringloopwinkel het Klaverblad geweest om de eerste 10 kledingstukken van Niesje te brengen. Woensdag hadden we de kleding van Niesje die er nog hing opgehaald. Annemarie was er met Anna en dat gaf voor Ben een goede afleiding.
De kleding werd bij het Klaverblad grondig geïnspecteerd en goed bevonden. Dat verbaasde me niks want Niesje was altijd perfect gekleed en heel zuinig op haar kleding.
Het werd daarna naar achteren gebracht en geprijsd.
Na het seizoen, eind december, krijg ik bericht hoeveel er verkocht is. Volgende week kan ik weer 10 stuks brengen. Ze hebben hele strakke regels, niet meer dan 10 stuks en voorjaar- en zomerkleding kan pas in februari ingebracht worden. En juist daar had Niesje hele mooie setjes van. Die sla ik maar zolang op.
Eenmaal terug bij Dineke en Johan gingen we aan de koffie met Duits gebak om onze beider verjaardagen te vieren.
