foto: moeder Schoonebeker en één van de lammeren.
Ik blijf me steeds verbazen over het soort schapen dat ik in de wei heb. Ooit zag ik bij de Long woolshop in de Yorkshire Dales een paar Wensleydale schapen in vol ornaat, d.w.z. met hun lange gekrulde vacht. Het leek me een rustig soort dat wat terughoudend was. Maar wat we nu in de wei hebben? Grote blèérders zijn het. En kleurenblind zijn ze ook niet. Ze zien precies wanneer ik een geel bakje in de mand met de flessen voor de lammeren heb. Dat is de schep voor de lammerenbrok en ze zijn gek op die brokken. Er loopt nog één Schoonebeker ooi bij en die heeft zich intussen helemaal aangepast aan die brutale Wensleys. Deze Schoonebeker is gedekt door een Wensleyram en heeft twee prachtige lammeren met een mooie krulvacht. De ram heeft zijn genen goed doorgegeven. Die lammeren zijn de ergste van allemaal.
Nadat de hele meute al eens het lammerenhok overhoop gehaald heeft, zit die deur stevig op slot. Maar wanneer ik de fleslammeren uit de wei laat houd ik vooral die lammeren van de Schoonebeker in de gaten. Als de Pippies na de flesvoeding weer terug gaan in de wei bij de anderen is het oppassen geblazen. Deze hebben hun buikjes goed vol en haasten zich niet. Gisteren had zo’n lam van de Schoonebeker me te pakken en schoot door de smalle opening van het hek regelrecht de stal in naar de brokken. Ze wil zelfs ook wel de fles proberen. Ik heb al eens een speen moeten redden uit de bek van die deugniet. Gisteren liep ze dus een halve dag in de voorste wei en pas tussen de middag wilde ze op geroep van moeder ooi weer richting de eigen wei. Meteen aan het uier van moe, dat wel.
Vanmorgen had ze me weer te pakken. Ja hoor weer richting brokjes. Ze is nog net van het formaat dat ik de baas kan en ik greep haar bij kop en kont en drukte haar door de opening van het hek.
Tja… je houdt de conditie zo wel op peil, dat scheelt…..