Paniek… paniek. Wim komt net de trap af als Anda, Dick en ik terugkomen van het zwembad. We hebben onze beweging voor vandaag er weer opzitten.
"Ik ben m’n tasje kwijt, je weet wel… dat zwarte tasje met alles… paspoorten, de hele mieterse kliek".
Dick is niet gauw van z’n stuk en Anda net zo. We gaan samen na wanneer hij hem voor ’t laatst in handen heeft gehad. Het blijkt toch na onze landing op het vliegveld en in de auto te zijn. In huis kon Wim niks vinden. o..o..o. Dick en Wim begeven zich gebroederlijk naar de auto van Dick om poolshoogte te nemen. aan de stemmen buiten hoor ik al dat het opgelost is. Het bewuste zo belangrijke tasje lag voor in de auto waar Wim dezer dagen vaak zit.
Tja.. dat kun je zo hebben hè
Verder? Een perfecte dag… nog lang niet uitgepraat en intussen twee boeken uit! dag dag…
