Volgens Diny moeten we nu echt richting Eiffeltoren want daar is de gouden vlam, het herinneringsmonument voor Diana te zien. M’n benen beginnen al behoorlijk zwaar te worden. A-j neet wieter kunt mo-j ’t maor zeggen”, klinkt het. Maar dat wil ik toch niet gezegd hebben. Dus ik zet m’n beste zware beentje maar voor. En inderdaad als we weer eens een poosje ergens gezeten hebben knap je ook zo weer op.
Tijdens de boottocht ’s avonds was het indrukwekkend om Parijs vanaf de Seine in de avondzon te zien. Hier zijn we dan op de heenweg om het Ile de France en de eerste foto van deze Parijsserie is op de terugweg genomen. We zaten op de punt van de boot. Er stonden alleen een paar vervelende Japanners voor ons met hun camera’s, maar Diny wist ze met een glimlach, maar met een dwingend handje, naar de kant te krijgen.
Foto:De gouden vlam ter herdenking aan Diana.