Moeder van der Kolk heeft wat moeite om Wim te herkennen. Ze denkt dat hij Ben is. Maar al gauw is het dik in orde als ze merkt dat Rick er ook bij is. We gaan naar haar kamer om koffie te drinken. De herinneringen aan vroeger worden nu ook minder, maar ze weet het van zichzelf en de standaard zin: “Old wodden wil ieder iene wel, maor old wean is nog een hele kuns”. Ze oefent de namen van de kinderen nog maar eens. Ze knapt op als we gaan zingen. Daar hield ze altijd al van. Liederen van Johannes de Heer en natuurlijk de psalmen en gezangen. Dat zit er nog aardig in. Geen wonder dat alle broers ook muzikaal zijn en van zingen houden.
Natuurlijk gaan we na die tijd naar Ben en Niesje en genieten van haar zuurkoolschotel met bitterkoekjespudding na. Die pudding van haar smaakt toch beter dan die van mij met de kerst. Koken is toch een kunst…zucht… Ik laat het graag aan Wim over. Ik hoop dat Niesje er zich straks in de camper in Canada ook over zal ontfermen. Ik was dan wel af. En eerlijk is eerlijk.. de mannen zullen rijden, dat is hun aandeel.
Ja… de reis is rond. We vertrekken op 28 augustus vanaf Amsterdam naar Calgary en komen op 25 september weer terug. De middelste 2 weken hebben we een camper gehuurd om vanaf Calgary een rondreis te maken met z’n vijven. Ja… Rick gaat ook mee. In gedachten is hij er al. Hij herinnerde zich ineens dat Wim en ik vorig jaar in Normandie een paar kerken bekeken hebben. De eerste ging hij mee in, maar bij de tweede hield hij voor gezien. Nu meldt hij al: “Als jullie al die kerken in gaan… pas ik wel op de camper…!”
