Pasen 2018- Een bijzondere Pasen, anders dan anders. Al lijkt het soms of het leven gewoon doorgaat, toch denk je die dagen ook aan wat er niet meer is en nooit meer zal komen.
Het lijkt logisch dat de hoogtijdagen uit je jeugd anders zijn, net als de de tijd dat je samen met je eigen gezin de Paasdagen doorbracht. Nu zijn we samen en hadden we een gezellig uurtje met Gerhard en Rick op de vooravond van Pasen.
De viering in de Schepershof was lastig vanwege de liederen. Het doet iets met me waardoor de tranen blijven komen of ik nou wil of niet. Bij de koffie kwam de rust.
Die middag kwamen de Timmertjes. We hadden al een paar keer bij hen thuis gegeten ter ere van de nieuwe keuken. Het werd nu tijd om de Finse Kota weer eens in gebruik te nemen. Dat vonden zij ook. Zo hadden we zaterdag de Kota leeg gehaald, opgeruimd en schoongepoetst. We waren er bijna een jaar niet in geweest.
Ik had een tortelini-schotel gemaakt, lekker en gemakkelijk. Daan had zich echt uitgesloofd om een compleet stripverhaal te tekenen en te schrijven. En of dat niet genoeg was… hij had een echt Paasmandje geknutseld en daar zaten twee grote Paaseieren in, eentje voor Wim en eentje voor mij. We gingen aan de taart en de tortelini’s. Frank had zich een beetje gehad door die dag al een chocolade Paashaas naar binnen te werken en die lag wat zwaar op de maag. Tussendoor vermaakten de jongens zich met Storm en Queeny. Het spelletje dat we meekregen uit de USA doet nog steeds goede diensten. Zelfs Alle kreeg het bijna voor elkaar om er eentje over te houden.
Aan alles komt een einde en de familie ging op huis aan. Een minuut later komt Wim binnen stormen: ’Een drieling’, kan hij nog net uitbrengen, ‘de derde zat nog in het vlies’ en weg is hij weer. Je snapt dat ik snel richting wei was.
