Wat een grappig stel is dit. Inderdaad zijn ze veel te klein voor hun leeftijd, niet genoeg moedermelk gehad. Maar er zit wel leven in. Er is één Schoonebeker lam bij. Ze is wat groter dan de Drentjes en ze overziet de rest van het clubje met zoiets van: ik ben toch lekker de grootste. De eerste dag waren ze wat schuchter, kwam misschien ook door Storm en Queeny die met ons mee kwamen lopen naar de wei, dan stoven ze meteen weg, weg van het grote gevaar. Maar daar zijn ze nu aan gewend.
Wanneer ik ze roep en even met de gele bak rammel komen de meest drieste al in de benen vanuit hun schaduwplek naast de schuur en komen ze op een sukkeldrafje naar de brokken. De twee kleinste achteraan. Dat zijn echt maar handjesvol, wat een pietertjes. Maar ook die weten de brokjes te vinden. Als dit zo doorgaat zul je zien dat ze zich blijven ontwikkelen, maar de groeispurt die ze in het begin moesten hebben, krijgen ze nu niet meer.
Er komt nog een stel van dit soort onze kant op. Rob wil ze eerst thuis aan de brokjes laten wennen voor ze hier bij de anderen in gaan.
Er blijft dus leven in de brouwerij hier aan het Schoolpad.
