Ook dit boek blijft leuk! Ik zag het eens het in etappes op tv.
Nee, ’t is geen Achterhoeks, maar Twents is ook een heel mooie taal!
Eén van m’n allereerste boeken ging over een konijn dat mee mocht rijden op een kar met wortels. Je snapt het natuurlijk al: na verloop van tijd waren alle wortels op. En het verhaal/ liedje van de veldmuis die in het beukenbos een wagentje had gemaakt van een notedop en toen van de heuvel af reed en z’n staart tussen wiel en karretje klem kwam te zitten. Ik voelde gewoon de pijn toen ik die dikke gekneusde staart zag.
Toen ik zelf kon lezen was er geen houden meer aan. Ik las alles wat los en vast zat. We lazen de Donald Duck en de boekjes van Piggelmee in z’n Keulse pot. Op school was achter in de klas een soort bibliotheekje. Later toen ik al naar de middelbare school ging haalde ik ze bij de sigarenboer die achter de winkel een soort bibliotheek had met allemaal bruin gekafte boeken. Je moest een titel uit een lijst zoeken met een nummer en dat werd dan voor je opgehaald. Een dubbeltje per boek kostte dat!
Dat lezen moest wel niet te erg opvallen thuis, want als pa dat zag dat je gewoon overdag een boek zat te lezen was het al gauw van: ”He’j neet wat anders te doon?” Dat ik ook voor de boekenlijst van school veel moest lezen kon hij zich bijna niet voorstellen. Ook ’s avonds in bed moest er soms nog een boek uitgelezen worden. Dat stond Diny meestal niet aan. We sliepen nl samen in bed. Er is heel wat af gefoeterd!
Wanneer ik later op ongeregelde tijden thuis kwam van school, ging ik bij goed weer vaak met een pennywafel en een boek een uurtje op m’n lievelingsplekje zitten langs een bosrand bij een weiland. Heerlijk!
Heel bijzonder was het ook, toen ik eenmaal voor de klas stond, het moment dat kinderen ontdekten dat ze echt zelf konden lezen. Dus niet alleen boom, roos, vis, maar ook wanneer er andere letters voor of achter komen te staan. Die stralende oogjes! Geweldige ervaring!
Vandaag ging ik boeken ruilen in een volkomen geautomatiseerde bibliotheek. Gezellig kun je het niet noemen, maar het wijst zich eigenlijk vanzelf. Ik deed in het begin nog van alles verkeerd, maar ik geloof dat ik het nu weet: eerst je lidmaatschapskaart scannen, dan de boeken scannen, bon aanpakken, boeken in de goede opening doen, nieuwe boeken uitzoeken, weer scannen, bon aanpakken, eventuele boete betalen, bon aanpakken. Klaar! En alles zonder dat er mensen aan te pas komen. Ik heb net gelezen dat je tegenwoordig geen boete meer krijgt. Hoera!
En dan…..lezen…..