Pippie, de Nederlandse versie staat in Tweets van het Schoolpad 2.
‘…En wi-j neumt eur Pippie ’, zeie wi-j toen ’t kleine verstoten Gotland pels lämmeken bi-j ons kwam. Mooder ooi wol de dikke ram wel hebben, maor dissen niet, had Rob ezegd.
Och, zee kon d’r hier bi-j ons nog wel bi-j. Ze dronk allenig zo weinig. ’t Is ok wel een klein soort schaop heur’, stellen Rob mi-j gerust. Toch zat er weinig veuruutgang in. Ik krege d’r maor 170 ml per keer in, de helfte van wat Stien het Drentse heide lämmeken naor binnen sloeken, wat toch ok een aardig klein schäöpken is.
Toen Rob eur weer es bekek, zei e metene: ’Dat ding is niet goed’. En zo was het. Maar wat doo’j der aan. Gewoon deurgaan met wa’j der in könt kriegen. Töt ze op een keer niks meer wol drinken, ‘t köpken scheef en ‘t buuksken strak. Ik masseren heur lekker en kreeg der ’s aovends nog een betjen verdunde melk in. Maor ok de volgende dag werd het niks. Het anders zo tierige ding kwam noe achteran en onderweg naor ‘t hekke veel ze wel dree keer umme. Ik bellen Rob. ‘Laot maor gaon’, zei e.
Met angst um ‘t harte ging ik den anderen mergen naor de weie. Ik verwachten eigenlijk neet anders dan dat ze dood in ‘t hok of in de weie zol liggen. Töt mien stomme verbazing stond ze met de andere fleslämmekes te wachten. En, wonder o wonder, ze begon weer te drinken en ook grös en brökskes te etten, wel heel veurzichtig. Disse wekke dronk et kleine ding elke keer ’t hele flesken läög. En ze bleef drinken, ‘t stemmeken wodden sterker en ze draaft weer veurop als ‘t ettenstied is. Pippie is een taoien…. Zee blif nog efkes.
foto: Pippie rechts, Stien, het Drentje links en midden Marit het Schoonebeker lämmeken