Dacht ik even dat het dat jaar bleef bij de tweeling en Marit, het vondelingetje. Nee hoor, Rob bracht een klein Drentje. De moeder ooi wilde haar niet en daarom kwam ze hier. Met de woorden: ‘Hier is Stien’ overhandigde hij mij het kleine ding. Stientje pakte meteen de fles goed aan en ging overdag al naar de andere fleslammetjes in de wei. Nog geen dag later ging de telefoon. Een opgewekte stem: ’Hallo Hetty, met Rob! En dan weet je het zeker wel. Ik heb er weer een, dat wordt wel een verrassing dit keer’. Die avond kwam hij het kleine ding brengen. Zoiets kende ik nog niet. Het was een lam van het Gotland Pelsschaap, een klein schaap met een krulvacht. Heel klein met een kort staartje en een heel klein kopje. Ik las net op internet dat er maar 1000 van in Nederland zijn, waarvan ik er dus hier eentje in de verzorging kreeg. Drinken deed ze nog niet geweldig, maar het leek goed te komen. Dan geef ik haar maar wat vaker een klein beetje. Toen moest ze nog wel een Zweedse naam hebben’, vond Rob. Wat vind je van Pippie, Rob?
Je ziet het, we verveelden ons aan het Schoolpad nooit! Het blijven mooie herinneringen.