De aankomst in Groningen na de Ride for the Roses. Links Théa en r. Anita.
We zijn weer terug op honk. We hebben het goed gehad.
Toen Jan en Edith ons op camping De Boomgaard kwamen opzoeken hoorde ik al dat Théa Plenter was overleden. Théa wist dat ze niet meer kon genezen toen ze in oktober 2006 begon om twee maal in de week te e-mailen met Anita Pepping, journaliste van het Dagblad van het Noorden. Ze hadden elkaar bij een voetbelwedstrijd van FC Groningen ontmoet en het klikte meteen tussen die twee. Langer dan verwacht hielden de twee veertigers een grote schare lezers op de hoogte van hun wel en wee onder het kopje [i]Plenter en Pepping.[/i] Ze hoopte hiermee anderen een steuntje in de rug te geven. Toen ze begon had ze al een jaar strijd tegen kanker achter de rug. Ze bleef vast besloten om de tijd die ze nog had zo goed mogelijk te gebruiken. Het werd een langlopende briefwisseling met veel hoogte- en dieptepunten.
Hoogtepunten waren er zoals de "Ride for the Roses", de fietstocht voor het goede doel die vorig jaar duizenden deelnemers trok en in Groningen een recordbedrag opleverde voor kankerpatienten. Ook wisselden Plenter en Pepping serieuze dedachten uit over ziekte en dood, maar ook de dagelijkse gebeurtenissen in een jong gezin. Het ging over vakanties, maar ook over kaalheid, ziekenhuisopnames en vermoeidheid. Ze toonde een openhartigheid en een vechtlust en een positieve levensinstelling. Net als veel anderen leefde ik mee en het was het eerste wat ik woensdags en zaterdags in de krant las.
Vorige week overleed ze nadat ze vanuit haar vakantieplek op Ameland overgebracht was naar het ziekenhuis in Groningen. Een dijk van een meid.