Suze houdt Loedertje (nu 5 jaar) nog steeds af en toe in de houdgreep en likt haar schoon, net als vroeger.
De allereerste echte bestelling van 5 boekjes is er, buiten vrienden en familie om dan. PoesPas heeft interesse getoond om ze op de website te verkopen. Eind volgende week gaan de 5 boekjes als eerste de deur uit. Dank je Roelie. Fijn dat je ook op de Poes Pas website reclame voor “Ik ben Moniek”gaat maken en in het Boskatblad ( voor geïnteresseerden www.boskatblad.nl ). En ik lees net dat je ook een recensie wilt schrijven voor de NKFV, één van de grootste kattenverenigingen!
Ooit heb ik eens een boskat geschilderd. In “Buiten”stond een mooi artikel en prachtige foto’s. Die inspireerden me toen. De kat die ik schilderde keek ondoorgrondelijk. En dat boeit! Ik heb er weer zin in.
Onze katten zijn aardig voorspelbaar. Suze, de driekleur, is heel aanhalig, maar alleen als ze uit zichzelf bij je komt. Ze is de moeder van Moniek uit het boekje. Die is helaas niet meer….ja drukke weg hè! Mark kwam een keer langs en vroeg:”Waar is Moniek?” “Hoezo, die was er net nog”. “Ik zag daarnet iets zwarts aan de kant van de weg liggen”. “Nee, toch!” “En ik zag een geel bandje”. Afschuwelijk. We hebben zoveel samen meegemaakt.
Dan is er ons zwart Loedertje, ook een dochter van Suze. Toen ze klein was, gedroeg ze zich als een loeder, vandaar! De vader is onbekend, zal wel een boerderijkat uit de buurt geweest zijn. Maar nu ze ouder wordt kun je gewoon met haar communiceren net als met Suze. Ze weten precies wat ik bedoel en ik zie gelijk wat ze willen. Ze waren een tijdje verbannen door Tessa, toen de pups er waren. Later kwamen ze stiekem toch weer binnen en nestelden zich op een wat afgelegen plek in huis, in het zijkamertje.
Nu het slaapkamerraam boven verder open staat ’s nachts, liggen ze ’s morgens allebei in onze slaapkamer. Dat was vroeger uit den boze. Nu laat Wim het oogluikend toe. Suze en Loeder zijn steeds van de partij bij het vissen voeren. De één zit op een hoekje van de vlonder en de ander er onder vlakbij het water en zitten lekkerbekkend naar de happende vissen te kijken. Soms zie je ze later met een goudvis sjouwen, een muisje of een vogeltje. Tja , het blijven wel rovers!
’t Is gek, maar we hebben ook altijd een “buitenkat”, een wat schuwer soort, die alleen binnen komt als er iets heel lekkers te halen is en dan ook in één streep weer naar buiten schiet! En dat is nu grijzeTijger, weer een dochter van Loeder. Ook zo één met vader onbekend. Toch zag ik in’t voorbijgaan bij buurvrouw Anja net zo’n poes op de deel…zeker dezelfde vader!