Eva met Amber.
Je moet wel een lange adem hebben met Shetlanders. Die zijn echt niet van plan gehoorzaam je bevelen op te volgen. We hadden ze twee jaar geleden nog maar net of ze braken al door de afrastering. De schrikdraad werkte nog niet zoals het moest. Wat een loeders. Eigenlijk kon ik met geen van twee wat beginnen. Met uitgestrekte nek pakten ze een stukje brood aan maar dat was het dan.
Maar Eva kwam en begon te tuttelen met het spul. En… met Amber had ze sukses. Ze kon haar pakken en borstelen en daarna maakte ze een rondje door de wei. Amber vond het blijkbaar leuk. De laatste weken kwam er even niets van, maar vandaag was het weer als vanouds. Na het borstelen en een rondje lopen besloot Eva het touw af te doen en haar gewoon te vragen mee te lopen. En … dat deed ze. Ze volgde haar gewoon los op de voet.
Maar Sara, de zwarte, is een kwaaie. Praot mien d’r niet van!