Je hebt van die mensen die hebben het nodig om met belangrijke mensen om te gaan. Ze moeten zich op de een of andere manier laten gelden. Ze laten dat zo fijntjes tussen neus en lippen even vallen. Een kennis van lang geleden, jaren zeventig, was PvdA fan en hij bezocht een of andere bijeenkomst van deze club. Toen hij later met zijn buren sprak liet hij zich zomaar ontvallen: ’Och.. gisteren was ik even in Amsterdam op dat PvdA- congres, veel politici gezien en och ja… ik sprak den Uyl nog even’.
Onze buurvrouw heeft een nicht die met Relus ter Beek was getrouwd, maar die zag ze daarna weinig meer. Wij kennen weinig prominenten, maar heel even kunnen wij er nu over meepraten. Zonet belden wij op deze avond in het teken van het onderzoek naar oorzaken en genezing van kanker naar het op de tv opgegeven telefoonnummer. We werden uiterst vriendelijk te woord gestaan. Wij kunnen nu ook zeggen: ‘Ik sprak Annette van Tricht nog even!’ Prettige stem heeft ze trouwens!
