Hetty Site

Prinsen en gewone mensen…

In de tuin bij de fam. Aartsen. Dankzij het zwarte vierkante boxje van oom Sjoerd hebben we foto’s van de tijd op De Haar. Hier dragen Diny en ik jurkjes die ome Herman en tante Netty opstuurden vanuit Iowa, Diny haar ‘voetbaljurkje’ en ik het ‘jurkje met de fladdertjes’.

Heel Nederland is onder de indruk bij het overlijden van onze Prins Friso en leeft mee. In bijna iedere familie komt dit soort verdriet voor en daarom kun je je goed inleven in wat de Koninklijke familie moet meemaken. Koningen, prinsen, gewone mensen, in dit leven ben je allemaal gelijk.
Wims vader overleed toen hij 46 was, veel te jong, net als drie van zijn broers. Tante Dina was pas 24 en onze vader Hendrik Jan was 35 toen hij dat motorongeluk kreeg en aan de gevolgen overleed. De verhalen over het verdriet kennen we als geen ander. En al was ik me bij dat overlijden van Hendrik Jan niet bewust wat het inhield, ik had geen papa meer, dat wist ik al snel. Wanneer ik wat later bij mama in bed mocht slapen, huilde ze vaak. Ik zei dan zoiets van: ‘Niet huulen, mama.., niet huuln. Ik bun der toch…’ Als enig antwoord kreeg ik dan: ’Och kind iej liekt zo op oew vader’.
Toen Diny en ik vier jaar later bij vader Hein op de knie gezet werden in het keukentje van de Haar en ik dat ene trekje aan zijn sigaret mocht nemen zei mama: ’Dit is oew nieje papa’. En zo was het.
Het was een goeie papa en op De Boomgaard hebben we een goede tijd gehad, maar toch….wanneer er wel eens, volgens mij om niks, gestraft werd, dacht ik vaak: ’Dat zol mien ‘eigen papa’ nooit zo edaon hebb’n’. Gek is dat…. of toch niet…
En telkens wanneer er iemand veel te jong overlijdt komt dat gevoel van eenzaamheid en die rare knoop in mijn maag weer terug. En rouw ik mee met hen die achterblijven.

[i]Prince Friso died yesterday in the age of 44, after a ski accident and being in coma for 1,5 year. Princes, kings or ordinairy people, we are all the same in life.
And always it has to remember me at the loss of my own dad Hendrik Jan and Wims father, uncles and others who lost their mum or dad too early.
Diny and I has got a ‘new’ dad and it was a good one. But I always remember my ‘own dad’. Especially at the time I got punished because of ‘nothing’ I was sure my ‘own dad’ would not do like that. Funny… or not?
And always when I hear about a dad who died too early I feel the lonelyness and that strange feeling in my stomach.[/i]