Eigenlijk is het helemaal niet erg om een kleine keuken te hebben. Gelukkig is die van ons wel open naar het eetgedeelte zodat je altijd contact houdt met degene die aan de tafel lekker z’n krantje zit te lezen of zit te genieten van het spektakel der vogels buiten bij de vijver. Wanneer Wim in die keuken bezig is, wat ik uitermate waardeer, werkt hij me meteen met z’n ellebogen uit het werkgedeelte.
In onze vorige huizen toen Wim nog later thuis kwam als ik viel niemand me in de keuken lastig, zeker onze jongens niet. Ze wilden best van alles doen maar nee… de gewone pot was voor moeders. Wat ze wel deden was de verzorging van het bezoek bij verjaardagen en dergelijke feestelijkheden. Gerhard was expert in het maken van die kant en klare tompoezen. De eerste keer waren ze wel erg dun uitgevallen toen hij dat met vriend Ipe verzorgde, maar ja… die vulling was ook wel erg lekker, vonden ze. Daarna kwamen de frikandellen speciaal, met een uitje en curry. Ook dat viel in goede aarde.
De tijden zijn veranderd. Tegenwoordig is het op zondag ‘mannendag’ bij Gerhard en Judith. D.w.z. de mannen verzorgen het diner. Judith vond het tijd worden dat ook Robin wat basisvaardigheden onder de knie kreeg en wilde zelf ook wel eens een vrije dag. Ik heb nog niet geïnformeerd hoe de eerste keren uitgevallen zijn. Wij houden ons in elk geval beschikbaar als proefkonijnen.
