Queeny is er weer. We hebben haar gewoon een beetje gemist. Ze groeit nog steeds. Ze is al net zo groot als Tessa, maar is forser gebouwd. Ze begint het ontroerende van Scott te krijgen. Zo van : hier ben ik en kijkt je dan stralend aan. Ik weet niet hoe je dat verder moet vertalen, maar misschien begrijpen andere hondenbezitters het! Ze begint ook erg goed te luisteren en dat zonder officiële cursus. Mark heeft natuurlijk al meer honden getraind. Ze taalt er niet meer naar om naar het hek te gaan, komt gelijk als je haar roept en wanneer je uh uh zegt laat ze ogenblikkelijk het ingepikte popje, stoelpoot of iets anders weer los.
Wanneer Mark haar ophaalt gaat ze netjes zitten bij het hek. Mark doet het hek open en gaat naar de auto en doet het portier open. Dan roept hij: “Queeny “en “zit” en dan gaat ze eerst weer netjes naast hem zitten en dan pas mag ze in de auto springen. Het was eerst nl zo’n dolle dries , net een ongeleid projectiel. Dan weet je nooit precies welke kant en hoever ze gaat! Ken je dat?
Ze is steeds erg geïnteresseerd in de schapen, kan daar uren bij liggen te kijken, maar ook in de katten Suze en Loedertje. Die zorgen op tijd dat ze weg zijn. Pas stond ze Suze, die in de favoriete grote stoel lag, uitdagend aan te kijken. Die deed net of ze haar niet zag. Queeny draait zich om en heeft gelijk een haal te pakken in haar rug. Ze is stomverbaasd.
De fleslammeren zijn nu al hele schapen ( rammen) geworden. Ik heb er al pijn in de buik van dat ze binnenkort weg moeten. Volgende week komt onze vaste pony- en schapenman kijken. Ik heb het idee dat hij de kar al bij zich heeft! Dat is nou het vervelende van die hobbyboertjes. Wij hechten ons zo aan onze dieren, dat het heel moeilijk is wanneer ze weg moeten. Toch weet ik dat ze het goed hebben gehad bij ons! Maar een volgende keer – niet aan Wim vertellen- probeer ik alleen ooitjes te krijgen. Die kun je langer houden!
