Met een kennersoog keek Rick om zich heen toen hij aan kwam lopen. ‘Het terras ziet er anders uit dan vorige week’, vond hij. Vorige week zaterdag lag het echt helemaal vol, de notenboom was kaal geworden. Rick had alles opgeruimd en blad geblazen. Nu is de wei aan de beurt waar heel veel eikenblad ligt en dat is slecht voor het gras. Rick ging er met de grasmaaier in de hoogste stand overheen en verzamelde het met de opvangbak. Daarna is het gras voor de wei aan de beurt. Er moet benzine bij en de grasmaaier maakt wel war rare geluiden. Hij is ook niet nieuw meer, 4 jaar geleden aangeschaft als 2e hands en we hebben er het laatste jaar al behoorlijk veel onkosten aangehad. ‘Zeker een gevalletje van garantie tot aan de voordeur’, zei Rick. ‘Nee, tot aan de kassa’, voegde hij er nog gauw aan toe. Hij keek me wat slim aan en wachtte op commentaar van mijn kant. Tja.. wat wil je, wij zijn de Emco niet met al hun professioneel gereedschap.
Zouden we deze laatste jaren nog een andere moeten aanschaffen? Zo jammer dat Frans Kollmer er niet meer is of mijn oud collega Bernard Platzer waar we 26 jaar geleden een splinternieuwe zitmaaier van kochten en die keurig elk jaar op kwam halen om na te kijken. Beiden zijn intussen overleden en zijn we afhankelijk van een officieel bedrijf. Maar de zitmaaier is in 1 jaar tijd al 3 keer gerepareerd en maakt weer rare geluiden. Tja…
Gelukkig hoeft er voorlopig geen gras meer gemaaid.
Voor we gaan eten werpt Rick een blik op een ram die ik op zo’n klein houten presenteerblaadje schilderde. Ik was er niet tevreden over. En weer keek hij met een kennersblik en merkte op. ‘Dat voorbeeld is ook niet goed, je moet die kop lichter maken… gewoon alsof het licht van deze kant komt’.
Hij heeft helemaal gelijk. Als ik het later verbeterd heb kijkt hij weer. ‘Nou moet je wel schaduw achter die kop maken’. En weer heeft hij gelijk.
‘Rick, wat jammer dat je hier niet meer woont. We zouden samen lekker kunnen schilderen’.
‘Heb ik toch geen tijd voor. Als ik thuis ben wil ik uitrusten van een dag in de plantsoenen’.
Tja… die Rick …, die weet precies wat hij wel en niet wil en kan.
