Ons drietal: Gerhard, Rick en Mark.
‘Is het je vorig jaar goed bevallen mee naar Schotland te gaan?’, vroeg ik Rick vorige week. ‘O.. jawel…’, was zijn standaard antwoord. ‘En heb je misschien zin om nog eens met caravan en tent mee te gaan naar een andere omgeving?’ ‘O… jawel’. ‘Heb je misschien zelf al een plaats waar je graag heen zou gaan?’ Een paar jaar terug zijn we ook al eens samen naar Normandië geweest en op onze trektocht met camper door Canada was hij er ook bij. Dan komt het… ‘Ik wil naar Auschwitz.’ Het klinkt bloedje serieus. Hij heeft er al vaker over gepraat en nu wil hij het echt zien. Ik kijk hem wat onzeker aan. Zuid- Polen…!! ‘Ik weet niet of papa dat ook zo’n goed idee vindt om daar met de caravan helemaal heen te rijden.’ Wij zijn niet zo gecharmeerd van Oost Duitsland na een mindere ervaring toen de muur nog niet zolang gevallen was. ’Papa zegt anders dat hij me door heel Europa wel brengen wil’, is zijn volgende opmerking. Ik zeg al niks meer maar… de raderen draaien…!We hebben zelf Theresienstad bezocht toen we ons reisje met Ben en Diny en Curtis en Berdena naar Praag maakten en dat was al zo vreselijk dat ik besloot om geen andere vernietigingskampen op te zoeken uit vrije wil. Ik denk aan een busreis samen, maar nog beter…. aan andere reisgenoten voor hem: Berend, Gerhard of misschien Mark. Ik begin op internet rond te struinen voor bus- of vliegreizen naar Krakow en Auschwitz. Gerhard is niet van het reizen en zeker niet vliegen, maar Mark is er meteen voor in. En zo gaat het gebeuren, in augustus. Rick blij, wij blij!