Het werd een rustig dagje, vonden we. Lekker uitslapen, telefoontjes plegen en Mark kwam langs om Storm te brengen. Die had het prima gehad bij zijn pleeggezin. Ook in Sleen voelt hij zich thuis, wel zo gemakkelijk. Maar fijn om hem terug te zien. De koffers zijn uitgepakt en de wasmachine draait op volle toeren.
Dan hoor ik die eerste avond de bel bij het hek. Geen idee wie daar in het pikkedonker staat te klingelen. Als we geen bezoek verwachten is ook de buitenverlichting uit. Ik heb gelijk, het ìs de bel. Wim komt terug en zegt: ’Het is de herder uut Zwartemeer met een lam. Dat gao’j toch zeker niet doen.’ Vorig jaar hadden we slechte ervaringen met die fleslammeren van hem. Ze gingen op één na dood. Toch laat ik herder Kievit even komen en hij verzekert me dat hij vorig jaar pech had met de lammeren maar dat dit een goed lam is. Hij heeft al melk gehad, maar de moeder wil niks meer van hem weten toen het tweede lam geboren was. Dat kennen we.
Even later haalt hij het kleine ding op dat houdt zijn kopje fier rechtop en kijkt helder uit z’n ogen. Lijkt goed. Wim haalt de latten al uit de schuur om het nest op te zetten. Ik heb nog biest in huis en geef dat voor alle zekerheid toch. Hij klokt het goed weg. Het is een Drents heide lam en die moet een Drentse naam, vind ik. Dat wordt Rieks.
En zo hebben we vandaag een dag vol leven. De jarige Storm weer over de vloer en Queeny die een paar nachtjes komt logeren. Gerhard komt lopend vanuit de Rietlanden langs met Ziva en Rieksie zit in het nest naast de open haard. En Rick komt op zijn vaste zaterdag ook nog. Een wereld van verschil. Maar het went snel.
