Het is minstens 15 jaar geleden dat we als docenten van het toen nog KDC De Zuidoosthoek een studiedag hadden. Het dagdeel dat ontspanning moest brengen was georganiseerd door een paar collega’s lichamelijke oefening en dan weet je het wel. Ze hadden bedacht dat we een rondje fitness zouden gaan doen bij De Giraf. Wat lacherig gingen we aan het fietsen, roeien en wat dies meer zij. Terwijl we in het begin elkaar nog veel te vertellen hadden ging dat er na een poosje wel af. En terwijl ik me in het zweet zat te werken wist ik het zeker… dit ga ik nóóit meer doen. Ik vond er geen barst aan. Ik zou wel iets anders bedenken om aan mijn conditie te werken. Dat werd toen aqua-joggen en tot op heden vind ik dat een heerlijke in- en ontspanning.
Maar nu kwam mijn huisarts op het idee om met een fysiotherapeut te gaan oefenen om de beenspieren onder en boven de knie wat sterker te maken om daardoor de knieschijven wat te ontlasten.
Gisteren was de eerste keer. Ik moest opdraven in sportkleding. Dat had me al aan het denken moeten zetten en ja hoor… de fitnesszaal stond klaar in het Scheperpark tegenover het Scheperziekenhuis. Arnoud, een superjonge therapeut stond klaar om me te begeleiden. Even infietsen om warm te worden, daarna oefeningen voor verschillende beenspieren. Ik dacht dat ik het er aardig van afbracht. Maar toen kwam als klap op de vuurpijl de loopband. Arnoud stelde hem in en daar ging het. Man man… ik liep helemaal verkeerd, te veel voorover, ik wikkelde de voeten niet goed af, ik moest grotere stappen nemen en ik kon de band bijna niet bijbenen…enz.
Toen ik uiteindelijk weer buiten stond was ik aan het eind van mijn Latijn. Ik voelde me geradbraakt. Dat duurde een halve dag. Toen voelde mijn rug weer normaal. Stiekem oefende ik vandaag op onze wandeling door Emmen op mijn nieuwe manier van lopen. Maandag mag ik weer aan de bak.
Ik hou jullie op de hoogte….
