Uroloog Knipscheer belde voor de controle afspraak. Ideaal, hoef je je huis niet voor uit. Ja, alles gaat goed, geen last meer gehad, kon ik melden over mijn vaak terugkerende blaasproblemen. Hij nam meteen afscheid en schreef me meteen uit.
Ik had te vroeg gejuicht, toch weer een blaasontsteking. Het warme weer doet me de das om. Maar de medicijnen van Knipscheer heb ik bij de hand, toevallig dezelfde kuur als die Wim pas had. Dus een paar dagen geen autorijden en inderdaad is dat niet voor niets, mijn reactievermogen is nu inderdaad minder.
Wim zit nog met die rugklachten en rijdt ook nog niet. Dus gaan we straks met fiets en scootmobiel richting Schoolpad om te zien of er nog iets waardevols tussen de troep in de container ligt. Ik zei wel stoer tegen Gerhard die vandaag nog een aanhanger vol wegbrengt:’ Alles wat ik nog niet gemist heb, mis ik later ook niet’. Maar toch..
Storm volgt mij op de voet, zelfs ’s nachts ligt hij achter of naast ons bed. Dat kan hier ook. Als ik er even uit moet vliegt hij gauw even in de benen en kiest voor Wim z’n kant. Gisteren kwamen de buurman van de overkant al aan de deur. ‘Is dit jullie hond?’ En dat was em. Storm was even mee naar buiten gegaan toen ik iets in de berging wilde doen en was hem vergeten toen ik weer naar binnen ging. Toen was hij maar bij de buren voor de deur gaan staan. Blijkbaar ziet een hond geen kleuren want anders had hij gezien dat bij ons alles rood geverfd is. Ach zo maak je meteen kennis met weer nieuwe buren.