Daar zit ik dan met mijn oranje nageltjes. Wat vond ik ze mooi en vooral dat ik zoiets durfde! Had ik vroeger niet mee aan moeten komen thuis. Pa zei wel es: ’As ik oele toch met van dee geverfde naegels thuus zie kommen…’. Hij zei er niet bij wat er dan zou gebeuren. Natuurlijk probeer je wel eens wat als je jong bent, maar verder dan blanke of heel lichtrose nagellak ging ik niet. Dat viel niet op. Mama hield ook niet van dee geverfde lipkes en helemaal niet van dee zwatte ogen of te korte rökskes De dame die ooit eens een Tupperware party gaf op de Boomgaard had hierdoor ook geen succes! Jazeker door de geverfde lipkes…
En dat blijft er toch bij je in zitten hè?
Eenmaal de deur uit werd het wel af en toe een lippenstiftje en wat blauw om de ogen, maar de echt rode lippenstift en het zwarte oogpotlood werd niet gebruikt.
Nu heb ik het lef gehad om oranje nagels te laten aanmeten i.p.v. de blauwe die Anda zo mooi stond. Toen ze eens voor haar werk met de trein naar de plek ging waar ze een training moest geven werd ze aan haar blauwe nagels herkend door een bezoekster die in dezelfde trein was meegereisd.
De mooie oranje nagellak van de eerste dag vertoont slijtage. Dat krijg je als je geen handschoenen draagt in de keuken en de tuin. Ik ben niet van de handschoenen, alleen in de tuin met doorns en brandnetels. Nu gaat het er na 5 dagen af. Maar de herinnering aan een prachtige week blijft. Het heeft ons allebei heel goed gedaan. Bij mij voelt het alsof er een grauwsluier is weggehaald uit mijn brein. Ken je dat?