Foto: de Pippies met een van de oudere fleslammeren.
Zijn dat nou de schatjes van 7 weken geleden? ‘s Avonds krijgen die hun enige flesvoeding nog. We zijn aan het afbouwen, maar daar zijn ze het nog lang niet mee eens. Gisteravond dacht ik ze die fles maar in de stal te geven. De kleintjes kunnen dan wel even wachten. Maar deze twee 7 weken oude fleslammeren konden niet eens wachten tot ik hun flessen uit de plastic tas te voorschijn kon halen. Ik werd besprongen of ik hun grootste vijand was. Maar als ik dan toch enigszins onhandig door die herhaalde aanvallen toch eindelijk die flessen uit die tas heb getoverd is het in een keer goed en kijken ze me al drinkend wat daas aan. Hun dag is weer goed. Het is gewoon een kwestie van overleven. Ik hoef niet te denken dat ze me zo aardig vinden. Het gaat om de fles. Dat kan nog wat worden als woensdag die laatste week om is en ze het met gras en brokjes moeten doen. De Pippies zijn nog in de beginfase. Dankbaar lurken die hun flesje leeg. Ze beginnen ook al lekker te groeien.
In deze weken van Wims herstel is het fijn om ook schapen en hun lammeren in de wei te hebben. Geeft voor ons allebei afleiding. Voor mij het werk, voor Wim het geven van aanwijzingen en voor ons allebei het genieten van het jonge spul. Er is een kleintje bij dat niet groeit. De moeder heeft waarschijnlijk niet genoeg of het ding is niet gezond. Ik zag vanmorgen dat zijn achterkantje helemaal onder de poep zat… diarree. Dan is het fijn om meteen Rob te kunnen inseinen. Die komt binnenkort de boel inspecteren en zo nodig maatregelen treffen.
Nee, het is niet alleen rozengeur en maneschijn met schapen.