Agnes met de nieuweling.
Eindelijk loopt er weer wat in de wei. Amber is terug. Ze was uit logeren omdat we vier weken in Canada waren. Ze liep in Klazienaveen in de wei met het hengstje dat bij ons liep en een stel andere merries. De heer Klement die gek op alle dieren is weet nu zeker dat we volgend jaar omstreeks vaderdag een veulentje zullen krijgen. En hij kan het weten.
Nu loopt er een andere jonge merrie bij Amber, [i]’een zinnig ding’ [/i]zol Diny zeggen, en blijft deze winter. Amber is dan niet alleen en Klement hoeft er voor een minder te zorgen. "Hoe heet je merrie”, vroeg ik hem. “Of noem je deze ook gewoon merrie?” Het hengstje noemde hij deze zomer ook alleen maar [i]Hengst[/i]. “Ik bel ’t nog wel effen deur”, beloofde hij toen.
Mooi op tijd allemaal want Agnes is net dit weekend weer bij ons. Dat was dus meteen raak. In minder dan geen tijd had ze beide pony’s vastgezet en begon ze aan een opknapbeurt. Beiden konden wel een stukje van de staart missen. Die van Amber sleepte al weer over de grond.
Maar toen ze wilde gaan trainen met ze hielden de beide dames het voor gezien. “Als jij nou even met die nieuwe voorop rent komt Amber er vanzelf achteraan”, probeerde Agnes mij voor haar karretje te spannen. Nou even niet, maar ik was wel gevleid dat ze me dat nog wel zag doen natuurlijk.
We lieten ze eerst maar eens gewoon achter ons aan lopen . Amber was het gewend, maar de nieuwe vertikte het.
We laten ze eerst maar weer even wennen. Ik weet zeker dat Agnes de nieuwe Shetlander merrie de volgende maand nog in actie krijgt.