Gisteravond was het volle bak in dit kleine huisje. Johan en Joke kwamen met dikke stukken taart op bezoek en ik mocht er gewoon bij zijn. Ze moesten vreselijk lachen om iets wat Johan had gezegd. Zoiets van: Om in golftermen te spreken: hoe kleiner het balletje, hoe groter het kwalletje. Mijn baasjes moesten zo lachen dat ons huisje mee bewoog. Wel gezellig hoor, ik ben nooit meer alleen. Hier hebben we buren die met me komen spelen. Dat vinden ze net zo leuk als ik. Ze gooien net zo vaak met de bal als ik ze die breng, maar eerst loop ik altijd een rondje met mijn bal, eerlijk verdiend vind ik.
En weet je…. Als mijn baasje zo midden op de dag met de fiets thuis komt weet ik dat er vaak iets leuks uit de fietstas komt. Deze week was het een beertje. Die vind ik heel leuk, hij heeft een stuk in zijn oor en een truitje aan. ‘ Ha ha… Die kun je niet uit trekken’, zei ze toen ik hem kreeg. Ze weet dat ik het heel erg leuk vind om de knuffels die ze meebrengt uit te kleden. Of losse oortjes en staarten die ik overbodig vind lekker los te trekken. Nu lig ik op mijn baas te wachten die met een tasje onder de arm en een handdoek om zijn nek vertrokken is…. Dan gaan ze eten en krijg ik ook iets heel lekkers in mijn bak. En dan….. Is het weer even speeltijd….
