Het zal misschien 10 jaar geleden zijn dat ik aan een Mavo/Havo brugklas Nederlands gaf waarin een jongen zat die Tan Ching heette. Je merkte hem niet op. Hij was zeer leergierig en keek me aan met zo’n blik van: Ik snap het helemaal. Hij haalde steeds goede cijfers en toen de tijd aanbrak om beoordeeld te worden voor de volgende groep werd unaniem gekozen voor Havo/Atheneum. Toen ik hem vroeg wat hij zelf wilde zei hij tot mijn verbazing:”Ik wil naar de Mavo”. “Mavo, hoe dat zo”? Jij krijgt het advies voor Havo en jij wilt naar de Mavo? “Ja… antwoordde hij,”Ik wil steward worden bij de KLM en daar heb je alleen Mavo voor nodig”. Ik wees hem natuurlijk op de extra mogelijkheden die hij met Havo zou hebben en ik dacht dat er voor hem nog meer in het verschiet lag.
Toen ik in diezelfde tijd voor een huisbezoek in Klazienaveen moest zijn , ging ik ook even bij zijn moeder langs…inderdaad van het Chinees Restaurant om haar te vragen Tan Ching te stimuleren om het hoogste te willen bereiken. Ze was niet verbaasd dat hij steward wilde worden want ze waren de vorige zomer net naar Hong Kong gevlogen met het hele gezin en Tan Ching wilde na die tijd maar één ding: steward worden.
Natuurlijk ging hij naar de Havo, een jaar later het Atheneum.
Gisteren waren we dus in het Chinees Restaurant van zijn ouders. Ik maak altijd een praatje met de moeder. We hebben nl iets gemeenschappelijks: drie zonen. Natuurlijk vroeg ik naar Tan Ching. “O..”, zei ze, “ het gaat heel goed, hij studeert geneeskunde in Utrecht en zit al in zijn derde jaar”. Ik vroeg haar de groeten over te brengen van zijn vroegere juf Nederlands.
