‘En hier is ie dan… Storm’. Dokter Harrie schiet in de lach. ‘Nou zo’n storm is het nog niet’, reageert hij. Storm is net wakker na een slaapje aan mijn voeten in de auto en met moeite loopt hij uiteindelijk traag mee naar binnen in de Dierenartsenpraktijk. ‘Loop allebei maar voorop’, adviseert Harrie. ‘Dan komt hij wel’. Alweer wat bijgeleerd.
Dokter Harrie is onze dierenarts vanaf onze intrek in ons stulpje aan het Schoolpad. Hij heeft al heel wat lammeren gered, kattenpootjes gegipst, entingen verricht en adviezen gegeven bij de verzorging van onze dieren. Zelfs mond op bekbeademing bij een lam en hartmassage heeft een ramlam gered. Die hebben we zelfs Harrie genoemd.
Onze veestapel is behoorlijk gekrompen, maar voor Storm z’n enting hebben we het er graag voor over om naar dokter Harrie in Klijndijk te rijden waar hij een zelfstandige praktijk heeft. Hij is nooit samengegaan met andere artsen en heeft dus ook altijd dienst. Alleen voor vakanties schakelt hij andere dierenartsen in. Storm ziet er goed uit, volgens hem. Dat vermoeden hadden we al, hij groeit als kool en gedraagt zich voorbeeldig tot nu toe. Voor Queeny wil hij wel op de rug gaan liggen, hij snoept de druppeltjes melk van de bekjes van de lammeren en volgt ons op de voet. En ’s avonds ligt hij tussen ons in op ….. natuurlijk een schapenvacht.
Toen we indertijd voor Laska kozen kregen we nog de waarschuwingen van vriend Dick mee:
– Wat? Jullie een hond? Weet je wel waar je aan begint?
– Wat lastig als je op vakantie gaat
– Je kunt nooit meer weg
– Al die hondenharen in huis
– Vieze poten op de vloer
– Bijten je alles kapot
– Enz.
Hij had natuurlijk gelijk op veel punten, maar de onvoorwaardelijke vriendschap die je er voor terugkrijgt is onbetaalbaar. Na twee Laska’s, Kim, Scott en Tessa heeft nu Storm zijn intrede gedaan.
