Ach… je bewaart toch wat…
Ik zie nog steeds die mooie totaal lege zolderverdieping van Jorrit en Ivonne voor me. “Ik hou van opgeruimd”, zei Ivonne, “net als mijn vader. Je moet alleen niet op zijn werkkamer komen”.
Je zou het benauwd krijgen als je onze zichtbare en onzichtbare opbergplaatsen ziet. Wat ik allemaal niet bewaard heb. Gedichtenbundels en werkstukken van school, een sappan die ik pas één keer gebruikt heb, potjes en vazen in alle soorten en maten. Altijd handig denk je dan. Tuinboeken, kookboeken, dieetboeken, romans, naslagwerken, oude boeken en zeg nou zelf een boek als Sip Su van Nienke van Hichtum van 80 jaar geleden, een boek nog van vader Hein, doe je toch niet weg. Er gingen al wel heel wat boeken mee naar Piet en Marry in Frankrijk, en de Jaap en Gerdientje -serie waarmee ik zelf nog het lezen geleerd heb ging naar Mark en Jennifer omdat de planken van hun bibliotheek nog niet helemaal gevuld waren en ook wat naar de Kringloop. Dia’s, dvd’s, plakboeken fotomateriaal, video’s geven ons leven weer. Wanneer de kinderen alles nog eens zouden moeten uitzoeken…..
Ik zal het niet over kleding hebben. Diny heeft me net bezworen dat ze me helpt uitzoeken. Zakken vol kleding zijn al afgevoerd en alles wat over is ligt boven in de achterkamer keurig op kleur gesorteerd. Op de schuurzolder hangt o a de trouwjurk van mama. Tante Jantje wist pas nog te vertellen dat die van donkerblauw kant was. Och voor mij heeft alles zijn waarde.
Toch werd er bij iedere verhuizing al grondig opgeruimd. Toen we naar de Kuifmees vertrokken hebben Wim en de jongens de laatste bus vol spullen die opgeslagen stonden in de schuur aan de Laan van de Marel compleet verbrand. Dat was feest voor die pyromanen van mij.
Nu wonen we al 15 jaar aan het Schoolpad. Het huis begint al op een uitdragerij te lijken, zij het gesorteerd.
Straks….. als we…. misschien….. over een paar jaar….. toch eens gaan verkassen…..
wordt het een karwei. Ik wil ook wel zo’n mooie lege bovenverdieping.