Zomer 2014–En… straks zijn er misschien weer een paar fleslammetjes.
Nu de sneeuw weg is zie je pas hoe de tuin er bij ligt. Verspreid blad, heel veel afgewaaide berkentakken, rozen die nodig bij gesnoeid moeten worden en de tafel buiten waar kerststukken hun tweede leven hadden gekregen zag er ook niet meer uit. Dat werd harken, knippen en opruimen. Best lekker om buiten bezig te zijn. Storm en Queeny dartelen om me heen. Ik mis Wim wel want die ruimt meestal alles op, maar ja… die zit nu vooral veel met z’n been omhoog. Dat been blijft vocht vasthouden. Lopen gaat al aardig goed maar zittend moet het been wel omhoog gelegd. Vanmorgen heeft hij voor het eerst de kippen weer gevoerd en de krant uit de bus gehaald.
Verder hou ik de molshopen nauwlettend in de gaten. Tot nu toe heeft die carbid voor mollen weinig zin gehad. Je verjaagt ze wel maar iets verderop, op ons eigen terrein, zijn al weer heel wat nieuwe molshopen bijgekomen. Ik ben bang dat de oude manier beter helpt. We zullen zien. Voorlopig is er nog carbid genoeg.
De wei ligt er troosteloos bij nu er niets te zien is. Een paar lege waterkuipen, de drinkbakken van de schapen staan er op de kop te wachten op betere tijden. De winter duurt wel lang nu we geen plannen hebben kunnen maken om er een weekje tussenuit te trekken. Ik zal blij zijn als het begin maart is. Dan komt Rob weer zijn ooien brengen die hier hun lammeren zullen krijgen. Mooi man….!