“Nu je hier bent moet je wel netjes Hollands praten hoor.” Piet logeert bij zijn ome Wim en tante Gé in Zeist. En dat is heel ver weg…. Zijn ome Wim is een jolig typje. Ze hebben zelf geen kinderen en als één van de neefjes komt logeren is het voor beide partijen feest. In Hattem wordt als kinderen onder elkaar het meest Hattems gesproken. Ie wet wel van: Ik bin met mien va hen vissen ewes en wie-j vongen d’r een hiele kladde.
Piet is ook van het spontane:”Nou dat kan ik echt wel ome Wim”.
Nou laat dat straks maar eens horen als tante Gé komt en we aan tafel zitten… Dan moet je netjes vragen:”Tante Gé… mag ik alstublieft een bordje suip.” “Ah … dat is toch gewoon soep ome Wim?”
“Nee zie daar heb je het al… soep is Hattems.. je moet netjes om een bordje suip vragen”. Enfin …Piet vindt het wel raar maar wanneer tante Gé eenmaal aan tafel zit knikt ome Wim Piet toe… toe maar…
En Piet die al honger begint te krijgen vraagt netjes:”Tante Gé mag ik ook een bordje suip?”
Tante Gé zal haar Wim toen wel onder handen genomen hebben. Maar ja ze kende hem ook al langer. Wanneer Wim wel eens bij zijn zus Siet langs kwam kon hij het ook niet laten om in de keuken onder de deksels te kijken. Eens kon hij zich niet inhouden en begon maar vast aan die ene karbonade die hij zich al toegerekend had. Toen Siet er achter kwam en hem verontwaardigd aankeek was het enige wat hij zei:” ’t Was biester veule bot mien deerne.”
Tja dat zijn zo van die verhalen in de – dit keer van der Kolk- familie die blijven.
Waarom ik dit vertel? Piet heeft ons een soort soepdieet gemaild vanuit Frankrijk en is hier al geweldig mee afgevallen. Een week alle dagen groentesoep, aangevuld met een dag fruit, of groente of bananen met melk. De laatste paar dagen mag er een biefstukje bij. Daarna is het weer een week normaal eten.
Wim en ik gingen ook aan de gang en ik moet zeggen… die eerste week ging het prima, zomaar was er 4 kilo af. Maar toen we na een week weer wilden beginnen kwam die eerst toch wel lekkere soep ons de neus uit. De motivatie is blijkbaar nog niet groot genoeg.
En Eppie wil ons nog wel trakteren als we eind mei met het feestje van Ben en Diny samen 10 kilo kwijt zouden zijn.. Dirkje, Diny en ik. Zucht…
Hoewel… het kan nog….het is nog geen 30 mei
