Blair Athol.
Raar is zoiets. Op de boot naar Engeland zie je heel wat vakantievierende Nederlanders, maar zo gauw je aan de overkant van de Noordzee bent zijn ze zo verdwenen. Dat jaar hadden we ons voorbereid op de Schotse geschiedenis en Bonnie Prince Charlie, de Schotse held, maakte op mij nogal indruk. We reden die eerste dag zelfs tot Blair Athol, een camping met een grasmat die lijkt of die elke dag bijgeknipt wordt. Daar vlakbij is behalve de beroemde pas van Killiecranckie ook het witte kasteel Blair Athol waar de Earl of Athol zelfs een eigen leger placht te hebben. Dat gingen we dus bezichtigen. Een Schot in quilt met doedelzak stond bij de ingang zijn best te doen en binnen was het echt mooi en chique. Op een gegeven moment komen we in een wat eenvoudig kamertje, het bed en de bekleding in een wat verschoten Schotse ruit. Op een kartonnen bordje aan de wand was te lezen dat hier Bonnie Prince Charlie geslapen had. Terwijl we dat in ons opnamen kwam er een stel achter ons aan die wat sneller wilde. Terwijl ze vluchtig om zich heen keken en ons passeerden zei de vrouw van het echtpaar: ’Loop maor gauw deur… hier zal de knech wel eslaopen hebben’.
Zoiets vergeet je niet meer!