Toen onze tante Hermien tegen de 60 was kreeg haar leven een wat rustiger wending. Oom Sjoerd deed zijn kleermakerij over aan zijn opvolger neef Hans, de kinderen waren de deur uit en ze verhuisden naar een andere woning in Vorden. Tante Hermien had niet langer de zorg voor de 11 medewerkers in de kleermakerij boven en het bezoek dat hiervoor aan de deur of de telefoon was.
En zij ging schilderen. Ik heb nooit geweten dat ze plannen in die richting had, wel dat haar dochter Carin naar de kunstacademie was geweest en een verdienstelijk illustratrice is geworden.
Tante Hermien schilderde voor iedereen. Zo kreeg ik al eens een leuk werkje van haar en toen we bij Luella en Harold in Iowa waren liet Luella mij een schilderijtje zien van een beginnend schilder en ik herkende haar naam er onder. Luella had geen idee, zal wel een cadeautje zijn geweest voor tante Nettie toen zij en oom Sjoerd met pa en mama de familie daar bezochten in 1975 en is bewaard gebleven uit de inboedel van Herman. Toen tante Hermien overleed kreeg ik haar eigen schilderij van de Haar, haar en ons geboortehuis. Diny had intussen al haar eigen versie gekregen.
Toen ik midden 50 was begon ik ook pas met schilderen en ook van mij zijn al heel wat schilderstukjes verspreid over de familie, meest honden want we hebben veel hondenfans in de familie en vriendenkring. Af en toe mag ik een expositie vullen en nog steeds hangen er een stel schilderijen in de recreatieruimte bij Camping De Boomgaard.
Bij Ellen Kroeze leerde ik veel en nadat zij gestopt was met cursussen en wij een verdrietige periode doormaakten schilderde ik bijna niet meer.
Nu ben ik weer begonnen bij Vera in Dalen en heb er opnieuw plezier in. Bij Ellen hadden we die opdracht om iets te schilderen dat te maken had met ‘de rode draad in je leven’. Dat werd bij mij De Herderin en hoort tot nu toe bij mijn mooiste werken.
Sinds een paar weken heb ik een serie schapenkoppen geschilderd op kleine presenteerblaadjes. Ik heb nog voorraad. Nu ben ik me ook weer aan het inleven in een abstract landschap want hoe abstract ik ook ga schilderen, ik moet er wel een beeld in zien. We zitten intussen in een voor iedereen lastige coronatijd en heb ik de tijd om weer met de kwast aan de gang te gaan.
Foto: De Haar, geschilderd door Hermien Aartsen- Bijenhof