Gerhard,
Iets meer dan twee jaar later waren we getrouwd en op 10 december 1965 kondigde Gerhard zich aan. Door de mail met Wilhelm werd mijn brein extra helder. In die tijd kwam een kraamverzorgster niet per auto maar met de bus wanneer ze wat verder weg woonde. Daarom hadden we met Wilhelms moeder, tante Marie, afgesproken dat als de baby zich ’s nachts aankondigde, zij dokter van Haeringen zou assisteren bij de bevalling. Dat deed ze vaker. En natuurlijk was het om 4 uur ’s nachts zover dat de hulp van een kraamverzorgster wenselijk was voor dokter Piet, zoals Wilhelm hem noemt. Oom Jan en tante Marie van der Kolk woonden vlak achter ons en Wim heeft steentjes tegen het slaapkamerraam moeten gooien om haar te waarschuwen. Er ging een rust van haar uit. Dokter Piet wist je op een andere manier op je gemak te stellen. Het eerste wat hij deed was z’n hoed in de hoek te smijten en z’n jas achter zich te laten vallen. Wim moest die maar opruimen en meteen voor beschuit en een kop thee zorgen.
Om kwart voor 6 was Gerhard er, een echte van der Kolk vonden Piet en Marie. Tja… mooie herinneringen. Minder was het dat 10 dagen later tante Marie in haar slaap overleed en de zaterdag erop werd herdacht en uit de Emmaus kerk werd gedragen, terwijl de volgende dag Gerhard er binnen werd gedragen voor de doop. Leven en dood in de familie zo dicht bij elkaar.
Wilhelm vertelde trouwens dat zijn moeder vaker opgetrommeld werd, niet alleen door dokter van Haeringen maar ook de dokters Sypkens Smit en Nijboer wisten haar te vinden, in arme gezinnen waar geen geld voor een kraamverzorgster was. Wilhelm noemde zijn moeder zelfs een ongediplomeerd maatschappelijk werkster. En zo was het!…
[i]About two years later we got married and on the 10th of December 1965 Gerhard would be born.
By Wilhelms mailings my brains lightened up. In those years the nurse didn’t come by car but had to catch the bus. That’s why Wilhelms mother offered to assist our docter when the baby would arrive at night. She often did so. And of course we needed her when Gerhard would be born. At 4 oçlock in the night Wim had to throw little stones at their bedroom window to wake her up. They lived nearby. It was so good to have her around. Docter Piet van Haeringen did it his way by throwing his hat off and let his jacket fall on the floor and commended Wim to bring it away and make a nice cup of tea …with biscuits. A quarter before six that early morning Gerhard was born and Piet and Marie were sure: the baby looked really like a van der Kolk. Such a nice memories!
Not so nice was that after 10 days tante Marie died suddenly when she was asleep. On the next saterday she was buried. The other day, sundaymorning Gerhard was baptised in the same church tante Marie was carried out the day before. Life and death so close…
Wilhelm told his mother often was called when a mother has to give birth, not just by dr van Haeringen but also by dr Sypkens Smit and dr Nijboer, mostly by people who could not afford to pay a nurse. Wilhelm called his mother a social worker without diplomas. And so she was…
[/i]