Soms vraag ik het me wel eens af… zou er vroeger ook al zoveel ellende in de wereld geweest zijn? Of is het zo dat we dat nu horen en zien door alle media die er intussen zijn. En is de wereld zo overvol dat dit het gevolg is. We gaan niet goed genoeg om met deze aarde, dat is wel een feit. Sprinkhanen die grote delen van Afrika kaalvreten, het kwam vroeger ook wel voor, was één van de plagen van Egypte lang voor het jaar 0. Ik had er verder voor de tegenwoordige tijd nooit over gehoord.
Tante Gerritje hield op haar 80e verjaardag in 1994 een echte speech en vertelde over de paddenpoelen die in haar jeugd dichtgegooid werden, de kunstmest die kwam en de intensieve veehouderij die zich uitbreidde. Ze maakte het allemaal mee. Toen ze dus 80 werd begon het besef te komen dat het anders moest en de paddenpoelen werden weer in ere hersteld en op dit moment wordt ernstig nagedacht hoe het verder moet met de landbouw en de veehouderij.
Deze gedachten kwamen weer bij me op toen ik vanmorgen de lammeren de fles had gegeven in de stal en de kleine zwarte tegen me aan klom om even op schoot te zitten. Zo zit ik dan een minuut of 10 met die twee. Het zwartje lekker tegen me aan op schoot en de witte tegen mijn benen. Die hoeft niet meer. Even een ogenblik waarin ze hun moedermomentje hebben, denk ik dan.
En nu zitten we met dat coronavirus. In Utah kunnen ze de kuikens niet aanslepen. Iedereen wil kippen gaan houden, back to nature. Het wordt een rustig jaar, denk ik.
