Na een drukke week waarin de verjaardag van Wim in etappes werd gevierd blikken we terug op alle feestelijkheden, de gesprekken en natuurlijk veel herinneringen aan ons gezamenlijk verleden.
Rick begon over de boomklever die hij woensdag op Wims verjaardag had gezien bij de keet, waar ze koffie drinken met de ploeg. In zijn beleving liet Mark zien dat hij er bij was op deze dag. De boomklever werd een symbool voor ons van Marks aanwezigheid omdat het de enige vogel die te horen en te zien was bij het uitstrooien van de as van Mark in het Oeverse bos. Sinds die zomer 4,5 jaar geleden nestelt hij ook op ons erf.
Natuurlijk kwamen de verhalen over logeerpartijen van Ben en Niesje met de kinderen ook voorbij. Wat werd er vaak gelogeerd, de bus van van Gelder kwam voorrijden met alles wat ze maar nodig zouden kunnen hebben. Niesje speelde altijd op safe. En vergeet de herinneringen aan de oma’s niet. Catharina groeide met beiden op. Deze waren er altijd voor haar. Toen ze eindelijk op zichzelf ging wonen waren ze blij, ze kreeg een prachtig appartementje waar vader Ben ook veel voetstappen heeft achter gelaten bij de inrichting. En toen verzuchtten de oma’s: ’En nou nog een man’. En dat werd kort erop al Ariën. Het is een prachtig gezin geworden.
Rick zou zeggen: ‘Daar boven zitten ze tevreden naar beneden te kijken, maar het bankje daar wordt nu te klein’. In gedachten zet hij er al een naast.
We zijn beiden erg verwend, Wim voor de inwendige mens en ik zelfs met bloemen en een echte border colliekalender. Nu staan de hyacinten van Diny klaar om uit te komen. Naast de kerstbak van Gera staat nu een voorjaarsbak van Catharina. Wat zijn we verwend!
