Al een eind voor Den Helder bleek dat we eigenlijk alleen maar Texelaars in de weilanden zagen lopen. Op Texel natuurlijk ook, duidelijk de gedrongen stevige dieren met hun brede koppen. In Uithuizen bij de fam. Knol werden de Texelaars met Swifters gekruist. Die hadden meest wat slankere koppen en de geboortes waren minder vaak gecompliceerd. Wij hadden in de beginjaren aan het Schoolpad ook vaak Texelaars, ook de blauwe. Als er maar een pootje dwars lag had je al een probleem bij de bevalling en kon je Frans Kollmer vragen of…. dokter Harrie bellen. Intussen heb ik ook geleerd om zelf een handje te helpen.
Sinds we de Schoonebekers van Rob zomers in onze wei hebben ben ik helemaal omgeturnd. Ik vind de Schoonebekers prachtig met hun wat langere nek en hun ramskop. En… je hoeft eigenlijk nooit te helpen bij een geboorte, net als de Drentse heideschaapjes met hun mooie horens.
