Voor ons als Nederlanders was ze ook aanwezig, de Queen. Ze was bevriend met ons eigen koningshuis en… nu is ze niet meer. Toen we eens op vakantie in Schotland waren hadden we een B en B geboekt in Drumbeg, een piepkein plaatsje boven Ullapool waar een ouder doktersechtpaar woonde. Wanneer ze zelf geen kinderen op bezoek hadden stonden ze open voor gasten. Ze deden het voor de gezelligheid want ze woonden heel afgelegen op de plek waar hij was opgegroeid en na hun werk in Inverness weer waren teruggekeerd naar hun geboortestreek. We werden ’s avonds uitgenodigd om om bij te praten. Hijzelf was een van onze bevrijders en was zelfs door Drenthe naar Groningen getrokken. Toen kwam het gesprek ook op hun Queen. Ze waren naar de opening van een brug geweest wat noordelijker. De Queen verrichtte de opening en de doktersvrouw werd bijna ontroerd toen ze over haar sprak: zo klein en zo eenvoudig zag ze er uit met regenkapje op. Ja, in Schotland was ze zeer geliefd. Dit gedichtje kwam ik vanmorgen tegen. Ik vind het mooi!
Phillip came to me today,
and said it was time to go.
I looked at him and smiled,
as I whispered that, “I know.”
I then turned and looked behind me,
and seen I was asleep.
All my Family were around me,
and I could hear them weep.
I gently touched each shoulder,
with Phillip by my side.
Then I turned away and walked,
with My Angel guide.
Phillip held my hand,
as he lead the way,
to a world where Kings and Queens,
are Monarchs every day.
I was given a crown to wear,
or a Halo known by some.
The difference is up here,
they are worn by everyone.
I felt a sense of peace,
my reign had seen its end.
70 years I had served my Country,
as the peoples’ friend.
Thank you for the years,
for all your time and love.
Now I am one of two again,
in our Palace up above.
Author: Joanne Boyle
ARTIST: Murphys Sketches