Wis ie’j al da’j met Achterhoekers neet gauw ruzie kriegt? Dat ze net as et riet met de wind meebuugt? Dat ze a-t ze ergens gien zin in hebt neet gauw nee zekt, maor meer zoiets as:’’k Zal nog wel zeen….?” Dat ze- en veural de vrouwluu- bassend niejsgierig bunt en achter de bloem’n alles veurbiej zeet komme’n. Dat ze doar loerbloem’n veur hebt en dat de Sanseveria met stip boaven an steet? A’j dat allemaole nog neet wissen mo-j toch es naor een vertelmiddag van Dinie Hiddink zoas wiele dat gistermiddag dejen.
In Theater Onder de Molen in Linde was ze gistermiddag te zien en te horen.
Op de heen weg hadden we zus Diny al meegenomen. ‘Nee… ik gao niet met… ik heb eur al eheurd.’, was Ben’s commentaar.’Ik vinne dat ok meer veur vrouwluu,’ kwam er achteraan. ‘Trouwens ik mot nog met et peerd an de gang’.
Na de koffie met de beroemde molenkoek van de Ruterkampjes die de Molen beheren, gingen wij er helemaal voor zitten. Wat? Vrouwenprogramma? Er waren net zoveel mannen als vrouwen. En na de opening door José van der Staak stak Dinie van wal. Meteen kwam de Achterhoeker helemaal in beeld, een paar luchtige maar rake verhalen. Ze vertelde met verve en ik wist meteen dat we niet voor niks waren gekomen. Voor de pauze deed de Boerenrockband ‘Op Drift’ ook nog even goed zijn best, maar ik kan niet zeggen dat ik het er zo goed bij vond passen. Het zoontje van een van hen deed al stiekem mee met z’n eigen gitaartje. Je kon zien dat hij de teksten, hoewel niet hoogdravend, al uit zijn hoofd kende.
Na de pauze kwam toch de topper… Dinie vertelde een verhaal van onze Drentse Marga Kool over Jopie, een verhaal over haar eigen jeugd op hun boerderij ‘De Haar’ ergens in Drenthe. Diny en ik keken elkaar meteen al aan.’De Haar",…. zo heette ook het huis waar wij beiden geboren zijn.
[i]Diny, Wim and I visited a storyteller in the Linde Mill, a small theatre in a former wind mill in Linde. We had a wonderful afternoon. Afterwards Wim and I stayed at Ben and Diny’s place[/i]