Alweer paniek in de tent. Was vorige week ook al en kwam mijn redder van de Hedin garage persoonlijk een nieuwe accu installeren. Gisteren begon er weer een rood seintje met iets over de elektrische bedrading met het advies om het te laten repareren. Dus vanmorgen gebeld en ik mocht komen want waarschijnlijk moest de auto nog gereset worden na het plaatsen van de nieuwe accu. Daar zat ik dus aan de koffietafel met twee mannen die na de krant verlekkerd naar de spiksplinternieuwe auto’s zaten te kijken. Ik nam onder het genot van een kop chococafé het blad Nouveau onder handen en dacht aan Anda die altijd graag dit leesvoer had. Kan ik me nu ook helemaal in vinden. Er waren interviews met vrouwen die over hun gezinnen vertelden. De meesten vroegen zich vaak of ze het wel goed gedaan hadden in de opvoeding. In gesprek met hun grote kinderen bleek dat erg mee te vallen. Alleen Sylvana Simons, ja zij…, kreeg tegengas van haar kinderen terwijl zijzelf vond dat ze heel tevreden was over haar moederrol. Zo vroeg ik eens aan Gerhard en Mark of zij er last van hadden gehad dat Rick meer aandacht kreeg in ons gezin. Dat was gewoon zo. Maar allebei hielden ze vol dat we het prima gedaan hadden en dat ze echt geen aandacht tekort waren gekomen.
Tja… de monteur kwam melden dat er meer storing in het systeem zat en dat ik naar huis gebracht kon worden zodat ze uitgebreider konden testen en resetten. Ik vroeg nog even wat er kon gebeuren als ik er toch mee door zou rijden tot de geplande grote beurt. Nou… dat was niet best. Er kon van alles uitvallen….
En zo geschiedde…. Een aardige monteur bracht me in een gloednieuwe Citroën naar Angelslo. Het bleek dat hij hier was opgegroeid, hij wees met de plek van zijn basisschool en de straat waar hij woonde. Was voor hem jeugdsentiment. En ik wacht gewoon af… En zo zie je… ook zonder lammeren en vogeltjes zoals aan het Schoolpad, ook hier beleef je van alles.