Toch gelukt!
Wat jammer nou…we kunnen morgen niet naar Groningen. Ik had me er op verheugd om Toska en fam Knol en Gast weer te zien. Maar dat wordt morgen weer doktersbezoek., ik heb al een afspraak Ik verga nog steeds van de pijn in m’n been en zit dik onder de paracetamol. Maar ik hoop dat het volgende week wel kan.
Over jammer gesproken!
Ooit werd Gerhard uitgeroepen tot ”pechvogel van het jaar”.
Ze zouden trouwen: Gerhard en Judith. Alles was tot in de puntjes geregeld. Samen met de moeder van de bruid mocht ik de bruidsjurk helpen uitzoeken en wat later het trouwpak voor Gerhard. Leuke Hongaarse muziek geregeld, mooie zaal enz. Nou ja de hele familie was er klaar voor…..
Alleen moest Gerhard nog één wedstrijdje voetballen. Gerhard speelde altijd voorstopper, voor wie dat iets zegt. Laat hem nou net een sliding van een onervaren jongen van de tegenpartij fataal worden .
Gevolg: dubbele beenbreuk. De chirurg die dat weekend dienst had kwam zo te zien net van het golfveld. Op de dag dat ze zouden trouwen ging Gerhard opnieuw onder het mes omdat de boel niet goed gezet was. Z’n voet staat ook nu nog steeds een beetje scheef. Ik moet altijd aan Bas denken, de hond van Ben en Diny. Die had ook zo’n voetje.
Gelukkig ging het hele feest vier maanden later in volle gloria door, maar dit kun je toch niet verzinnen wanneer je nog nooit een noemenswaardige blessure gehad hebt!