Het wapen van Hattem.
We hebben al vaak Hattem laten zien aan familie, buren en vrienden. Iedereen is steeds onder de indruk van zo’n mooi gerestaureerd en origineel gebleven Hanzestadje.
De Gasthuissteeg waar de jongens op straat voetbalden is opgeknapt. Zelfs Robin heeft het balkon gezien waar de jongens gevaarlijke capriolen uithaalden.
Vroeger woonde er aan het eind van de steeg de bekende familie Meussie. Eigenlijk heetten ze de Weerd, maar dat zei niemand. Eén van de oudere meisjes heette Ale. Daar hadden de jongens van der Kolk wel ontzag voor. Toen de Meussies eens aan het voetballen waren in de steeg kwam de bal toevallig bij Wim voor z’n voeten. Hij schopte hem expres de verkeerde kant op, maar toen was de beer los of.. toen ha’j een schaop an’t drieten. Ale werd woest en kwam regelrecht op Wim af. Die ging er als een haas vandoor en Ale achter hem aan. Ze heeft hem de hele binnenstad laten zien. Uiteindelijk wist hij te ontsnappen, maar wanneer hij aan Ale denkt gaan de rillingen hem nog over de rug!
In 1956 zijn ze verhuisd naar de Dorpsweg, nu net buiten de poort. Vader Gerard heeft dat net niet meer meegemaakt. Wel heeft hij de voorbereidingen getroffen. Moeder van der Kolk wilde dat er een fatsoenlijke scheiding tussen de huizen kwam. Op de bovenverdieping was die er nog niet. Vader Gerard vond dat eigenlijk niet zo nodig. Je moest als Christenmensen toch goed met elkaar onder één dak kunnen leven! ’t Is maar goed dat moeder van der Kolk dat niet zag zitten. Met tante Hennie onder één dak wil nog wel, maar dan wel met een goede scheidingsmuur.