Afgelopen zomer brachten we Bram en Betty een bezoek.
Op een begrafenis ‘Tulpen uit Amsterdam’ zingen? Heb je dat wel eens meegemaakt? Wij dus wel vandaag. Oom Brams vrouw Betty was een rasechte Amsterdamse. Ze was dol op alles wat Amsterdam te bieden heeft. Toen Bram na zijn pensionering zich een huisje bouwde op het erf van een bevriende boer in Durgerdam ging ze mee, natuurlijk. Maar zolang ze dat kon ging ze elke week een dagje naar Amsterdam. Ze hield van reuring, zoals ze dat noemde. Zelfs al zat ze op een terrasje op de Durgerdammerdijk, ze genoot van alles wat langs kwam.
Vandaag werd ze begraven in een stijl die bij haar hoorde. Buurvrouw Kim vertelde over hun band met Bram en Betty. Altijd gingen de gesprekken ergens over. Yvette en Joost vertelden over hun lieve moeder met een gouden hart en een paar kleinkinderen over de logeerpartijen bij opa en oma. Ze was geliefd. Er werd muziek gemaakt en ook ‘Aan de Amsterdamse grachten’ werd meegezongen.
Samen brachten we haar vanaf het kleine huisje lopend over de Durgerdammerdijk naar de Kapel voor een afscheidsviering. Daarna droegen de kleinkinderen haar naar het kleine kerkhofje achter de kapel. Wij volgden en legden allemaal bloemen bij haar neer. Eenmaal terug in de Kapel proostten we op Betty, op wie zij was en wat zij voor ieder van ons heeft betekend. Wie weet ziet ze het van bovenaf en zal ze tevreden knikken: niet bijschenken… doordrinken. Dat was haar lijfspreuk. Haar glas was altijd meer dan halfvol al viel het de laatste jaren voor Bram niet mee om haar te verzorgen.