Het kerkje van Uchon
Vandaag wilden we Ben en Riet het kerkje in Uchon laten zien. Daar dichtbij herinnerde ik me van die grote stenen bollen, net hunebedstenen maar toch weer anders. We zien ze hier overal in de bossen liggen. Het is een mooi oud kerkje, mooi door zijn eenvoud. ‘Dat is Maria van de altijd durende bijstand ‘, wijst Riet als ze een Madonna met kind ziet en dàt kon de beschermheilige van dit kerkje wel zijn’, bij een andere vrouwenfiguur met een boek in de hand.
Even later genieten we van het uitzicht van de Roches du Carnaval. Er zijn bij die rotsen een paar groepen stenen. De een wordt le nez du chien genoemd en warempel het lijkt op een hondenkop. Een andere de mammoet. Ooit stonden we hier met Piet en Marry. Het is me altijd bijgebleven. Even later komen er een paar mensen aan met hun handeltje onder de arm. Die gaan parapente zeilen. Nee we hebben er niet op gewacht en gaan via een uiterst kronkelig weggetje naar Autun, drinken een cappuccino en doen even later inkopen voor een paar dagen bij een Carrefour.
We zijn er klaar voor… een volgende plek wacht.
Maar eerst hebben we nog een gezellige avond samen