Wat we in onze jeugd te kort zijn gekomen wat betreft reizen hebben we toch in de loop van de rest van ons leven wel ingehaald. Wim had natuurlijk al wel de wereldzeeen bevaren, maar voor mij was alleen een driedaagse excursie van school naar Trier in Duitsland en door Luxemburg en Belgie mijn enige echte uitje buiten onze grenzen.
Toen we eenmaal ons gezin op poten hadden hebben we dat proberen goed te maken. We hebben veel van Europa hebben we gezien en de droomreis van 6 weken naar Nieuw Zeeland was de topper. Het was leuk dat Rick later af en toe graag met ons mee wilde naar Groot Brittannie en Belgie. Naar Fred en Gera in Canada kan hij alleen ook wel af.
Toch blijf je nieuwsgierig naar andere plaatsen. Wij houden het nu vooral bij reisprogramma’s kijken zoals Floortje naar het einde van de wereld, Escape tot he Country en James Herriot Zo beleef je toch al dat moois opnieuw.
Maar ik kan niet net als buurman Jans zeggen terwijl hij met een brede zwaai naar het land achter hun boerderij wijst: ‘Waorumme zol ik hier vot gaon? Kiek maor. Nergens zo mooi als hier’. Zijn geboorteplek waar de fazanten broeden, hazen hun leger hebben, een ree met haar kalfje te zien was en waar om de haverklap een van de katten van Geesje met een stel jongen aan komt lopen. Die jongen worden in het veld geboren maar als ze kunnen lopen komt het hele spul op de pappotten van Geesje af. Jans vindt het prima zo. Ieder zijn ding!
Foto: Buurman Jans bij zijn werkplaats, het voormalige stookhok. Hier maakt hij de mooiste en handigste dingen zoals berkenbezems, vogelhuisjes en voedertafels.