‘Dat is al een oudje’, sprak de oude dokter Lulofs toen hij de Oliver van vader Hendrik Jan zag nadat hij Diny in 1945 op de wereld had geholpen.
Op de oude Oliver schrijfmachine staat het jaartal 1906. Hendrik Jan had hem al 2e hands gekocht om zijn administratie van de zagerij bij te houden. Na het overlijden van Hendrik Jan heeft opa Eggink hem nog jarenlang gebruikt. Nu staat hij bij ons te pronken.
Ik nam hem ooit mee naar een soort van tussen Kunst en Kitsch bij onze kringloopwinkel, maar het bleek dat het geen uniek iets was en meer dan 50 tot 100 euro was hij niet waard, natuurlijk is de emotionele waarde niet weer te geven voor ons.
Dat deze niet helemaal uniek was ontdekten we in 2011 in Spanje toen we in een klein plaatsje boven Benidorm een klein museum, het Museum Vëhicules Historices, ontdekten behalve een oude zelf gefabriceerde Solex en oude motoren o.a. veel oude naaimachines en… typemachines. En tot mijn verbazing stond er ook een dubbelganger van onze Oliver tussen èn de geliefde Singer handnaaimachine van moeder Coba. Dat moest natuurlijk vastgelegd. Maar of deze ook zoveel voor hun eigenaren betekend hebben? We zullen het nooit weten…