‘Ik zie dat het hier beter gaat’, zei Rick pas toen hij binnenkwam. Rick is heel gevoelig voor allerlei spanningen, rust, verdriet, emoties enz. En meteen kijkt hij naar de foto van Mark.
En we hebben goede dagen maar soms….
Af en toe is er zo’n dag dat je nergens zin in hebt. Je wordt al wakker met het gevoel dat je nog lang niet uitgeslapen bent. En dat was ook zo want ik had een slechte nacht. Vreemd dromen en weer wakker liggen, weer rare dingen in je hoofd en weer wakker liggen. Nee, gistermorgen had ik geen moed om te gaan zwemmen. Ik heb gewoon een dag vrijaf genomen van alles. Het is nog steeds zo dat ik elk vrij moment dat ik echt niks doe, aan Mark denk. Soms is dat prettig maar vaak gaat dat prettige over in verdriet: Had het nu niet anders gekund lieve Mark. Ik kan en misschien wil ik het niet begrijpen al was zijn brief heel duidelijk en hadden we vaak gesprekken over zijn problemen, zijn alleen voelen, de toekomst en hoe er aan gewerkt moest worden. En altijd wanneer hij opnieuw zo goed bezig was kwam er een terugval die ik niet voorzien had. Het was ook verschrikkelijk om je kind zo down te zien.
We zullen er nu met elkaar iets van moeten maken en daar wordt aan gewerkt. Bezig zijn is een probaat middel. Maar toch….
Vannacht heb ik in elk geval weer beter geslapen en hebben we wat te vieren vanmiddag: zwager Henry is jarig. Voor ons wel fijn dat ze weer in Nederland wonen. Misschien kunnen we meteen een blik werpen op het huis aan de Dorpsweg waar nu Paul Sietse en Annemarie met hun drie dochters wonen. Wat zou oma dat mooi gevonden hebben.
