De “grote dag”komt, ons nieuwe leven zal beginnen. Samen met Marijke, Betsy en Annie,de nieuwe bewoonster drinken we koffie in een totaal leeg huis. Mark en Rick logeren al bij André en Friedel om al naar school te kunnen. Gerhard is al naar Lochem vertrokken. De verhuisauto is al naar Emmen…… Ik kan wel janken!!
Wat hebben we een goede tijd gehad hier.We zien Bertus en Marijke nog regelmatig. Het gekke is dat er niets veranderd is. Nou ja, onze kinderen zijn volwassen, onze haren wat grijzer….
In Emmen wacht Laan van de Marel 539.
Wim heeft de trap moeten bewerken met een straaljager om de lijm met schuim van het tapijt eraf te schuren. Klaas en Sanny zijn wezen schilderen. De jongens hebben nu een eigen kamer.Het bevalt Wim prima bij Holvrieka. Een buurvrouw wijst me overal de weg.
Ook ging het niet ècht soepeltjes…voordat we daar in konden trekken! We zijn verscheidene dagen aan het werk geweest zelfs nog met Klaas en Sanny, om het uitgeleefde huis weer toonbaar te krijgen. In elk geval zó dat we er ons een half jaar op ons gemak zouden voelen.
Een zwager van Klaas en Sanny legde de vloerbedekking, de Heugafelt uit onze benedenliving kwam in de keuken, maar de trap…. We wisten niet hoe we die weer enigzins toonbaar konden krijgen. De schuimresten van de vorige vloerbedekking zaten er nog op. Wim leende daarom een “straaljager” bij Holvrieka om hem schoon te schuren. Dat lukte niet echt. Daarom hebben we de trap maar bruin geverfd.
M’n eerste verjaardag in dit huis in Emmen was gelijk m’n 40e, een kroonjaar. Iedereen kwam. “Foi foi, wat woont jullie noe toch een ende vot”, zei Diny toen ze tegen de middag aankwam.
Inderdaad…een ende vot: 7 kwartier heen en 7 kwartier terug! Te ver om even te komen koffiedrinken. Nee, wanneer ze nu vanuit de Achterhoek komen , trekken we er steeds een hele dag voor uit. Dat heb ik veel liever dan allemaal tegelijk op een avond. En de van der Kolkjes…meestal de eerste zondag na de verjaardag.
Eén van m’n favoriete verjaardagen heb ik gevierd in Frankrijk aan het Lac du Bourget. We waren voor het eerst met ons Knausje op pad. Klaas en Sanny gingen mee. Het was al eind augustus en nu was er plaats genoeg op de camping. Denk maar niet dat je met die twee je verjaardag kunt overslaan. Die morgen werden we gewekt en kregen ontbijt op bed. De hele dag had ik een feestelijk gevoel.
Klaas is vorig jaar overleden. Veel herinneringen aan onze gezamenlijke vakanties komen weer boven. Ik sta nu nòg meer stil bij de mooie contacten die we samen hadden en nog hebben!