Een beeld uit die tijd. De melkbussen worden door de melkboer naar de melkfabriek gebracht en de man op de voorgrond komt kisten met eieren afleveren. Deze en nog veel maar afbeeldingen staan op een dvd die Joop in elkaar gezet heeft met meer dan 500 afbeeldingen uit die vooroorlogse tijd. Hij heeft het gebaseerd op foto’s die ook op de Lamito, de Landbouw- en Middenstands Tentoonstelling die in 1938 gehouden werd, te bewonderen waren. In de eerste brief van Gert aan vriend H.J. werd die al genoemd.
Joop weet te vertellen dat die boer met paard en kar op de foto Willem Bannink is, de opa van Anneke Rossel, en op de wagen zit Gerrit Bannink, een oom van Anneke.
[i]Deze brief kwam nog boven water en hoort na de tweede brief van Gert Bloemendaal aan zijn vriend H.J[/i].[/i]
Nieuwsberichten van het Achterbergse Persbureau aangaande het huidige nieuws van het westelijk front.
Achterberg zondagavond
Waarde Medestrijder ( thans door krankheid terneer geslagen en rustend)
’t Is ruim half 8 en de Kerkdienst is juist beëindigd en ik heb nog wel even tijd om u het nieuws van het westelijk front mede te delen.
Om dan bij het begin te beginnen: ik ben gistermiddag maar weer van de huiselijke haard vertrokken om me in Achterberg weer in de gelederen van de weermacht te scharen en samen ten strijde op te trekken. Om 4 uur was ik gearriveerd en strijdlustig als ik dan toch altijd ben, hoorde ik dat één van de vrienden al vrijgesproken werd en dat ik direct al weer met de dienst mee mocht. De toestand is nu schijnbaar zo spannend dat de spanning op het ijs al te zwaar wordt en dit in stukken gehakt moet worden. Onze machtige waterlinie is bijna herschapen in een Burgers Dierenpark, alleen de ijsberen ontbreken nog. Van dat afgezaagde ijs moet een barricade gevormd worden. We zijn vanmiddag om half 1 vertrokken, want voor de middag konden we nog de gelegenheid krijgen om naar de Kerk te gaan, gewapend met bijlen en zagen, tot 4 uur. Dus je begrijpt dat ik gisteren van harte welkom was. Maar nu ben ik lelijk in de val gelopen. Ik had vrijdag al weg gemoeten, doch ik had vrijdagavond meer zin om naar bed te gaan en ik ben zaterdagmiddag pas vertrokken. Ik heb de datum van het Gemeentehuis maar veranderd van 12 naar 13 januari en ik heb er nog niks van weer gehoord. Maar de muren hebben oren, dus mond dicht over Militaire aangelegenheden.
Maar nu de minder gunstige factor: toen ik goed en wel binnen was, werd het ‘Haagse Persbericht’, dat u welbekend zal zijn, afgekondigd. Ik wou juist naar de lijst wezen kijken, maar door mijn ziekte werd mijn verlof al vervallen verklaard en deden ze me juist de deur achter de rug dicht. Enfin ik heb nog pas 14 dagen verlof gehad en ik heb nog niks te klagen. Tevens sluit ik hierbij mijn felicitatie in met uw ziekte ( breng deze ook even aan uw Engagement over, want die zal ook wel blij zijn.) En dan spreek ik hierbij de wens uit dat uw ziekte nog ongeveer 14 dagen mag duren. Het schijnt toch dat ze niet buiten jou kunnen, want zodra jij ziek thuis blijft wordt onmiddellijk mijn verlof ingetrokken. Dat was de vorige keer ook al zo H.J. Je bent een kracht, een onmisbare kracht, voor ons bange Nederland. Dan heb ik nog een beetje oude lectuur voor u opgezocht, die zal ik hier maar bij insluiten. Ik kan aan de handtekening wel zien dat het geen geheimschrift is en ik hoop dan ook niet dat door het openen van deze twee brieven uw vertrouwen in mij hierdoor diep geschokt is. Mocht dit het geval zijn dan bied ik tevens hiervoor mijn excuus aan. Verder geen nieuws meer aanwezig… dan gaan we nu sluiten, hopende dat ik nog eens spoedig een opwekkend woord van u weer mag vernemen.
Doe ook de groeten aan je familie en ja… ik durf je geen spoedige beterschap toe te wensen, want dan moet ik huichelen. Ontvang dan de vriendelijke groeten van uw wapenbroeder. G. J. Bloemendaal.